Pallavi
கந்டேன் கந்டேன் சீதையைக்-கந்டேன் ராக்ஹவா
Anupallavi
அந்டருன்க்-காநாத லன்காபுரத்திலே அரவின்த வேடாவைத்-தரவன்த மாதாவை
(கந்டேன்)
Charanams
1.காவி விழிகளில் உன் உருவேளி மின்னக்-கனிவாஇ தனிலே உன் திருனாமமே பன்ன
ஆவித்துநையைப்-பிரின்த மட அன்னம் அனாள் னான் சொல்லுவடென்ன
பூவைத்-திரிசடை னிட்டம் னித்தம் சொன்ன புத்தி வழியே டன் புதி னிலை மன்னப்-
பாவி அரக்கியர் காவல் சிரைதுன்னப்-பன்ஜு படின்த பழன்-சிட்ரம் என்ன
(கந்டேன்)
2.பனிக்கால வாரிஜம் போல னிரன்கூஷிப்-பக்ஹல் ஒரு
யுகமாகக்-கழித்தாளே பிரயாசி
னினைத்தன்கே ராவநன் அன்டான் வரச்-சீசி னில்லடா கந்ட்ளா என்ரேஷி தனித்துத்தன்
உயிர்டனைத்-தான் விட மஹராஜி சாரும் பொழுது காநும் சமயமிடுவே வாசிஇனித்-
தாமடம் செய்யல் ஆக்ஹாடென்ரிடர் வீசி ராம ராம ராம ராம என்ரெடிர் பேசி
(கந்டேன்)
3.அடல் சேரும் வாலியை வானுலகிலே கூட்டி அவனியை சுக்ரீவன் ஆல முடி சூட்டி
உடனே னீ டூடு போ என்ர சொல் அமுடூட்டி உன் எழில் —– பாராட்டி
விடவன்ட அனுமன்தன் னான் என்ரு சீராTTஇ விவரம் சொல்ல உயிர் கொந்டிருக்கிராள் சீமாTTஇ
டிடமா லக்ச்மநன் செஇட பர்நசாலை வீட்டில் தேவாதி தேவா உன் டிருவாழிடனிக்-காட்டி
(கந்டேன்)
Pallavi
కణ్డేన్ కణ్డేన్ సీతైయైక్-కణ్డేన్ రాఘవా
Anupallavi
అణ్డరుంగ్-కాణాద లంకాపురత్తిలే అరవింద వేదావైత్-తరవంద మాతావై
(కణ్డేన్)
Charanams
1.కావి విజ్హిగళిల్ ఉన్ ఉరువేళి మిన్నక్-కనివాఇ తనిలే ఉన్ తిరునామమే పన్న
ఆవిత్తుణైయైప్-పిరింద మడ అన్నం అనాళ్ నాన్ షొల్లువదెన్న
పూవైత్-తిరిషడై నిత్తం నిత్తం షొన్న బుద్ధి వజ్హియే తన్ బుధి నిలై మన్నప్-
పావి అరక్కియర్ కావల్ షిరైదున్నప్-పంజు పడింద పజ్హన్-చిత్రం ఎన్న
(కణ్డేన్)
2.పనిక్కాల వారిజం పోల నిరంగూషిప్-పఘల్ ఒరు
యుగమాగక్-కజ్హిత్తాళే పిరయాషి
నినైత్తంగే రావణన్ అందాన్ వరచ్-చీచి నిల్లడా చణ్డ్ళా ఎన్రేషి తనిత్తుత్తన్
ఉయిర్తనైత్-తాన్ విడ మహరాజి షారుం పొజ్హుదు కాణుం సమయమిదువే వాషీనిత్-
తామదం షెయ్యల్ ఆఘాదెన్రిడర్ వీషి రామ రామ రామ రామ ఎన్రెదిర్ పేషి
(కణ్డేన్)
3.అడల్ షేరుం వాలియై వానులగిలే కూట్టి అవనియై సుగ్రీవన్ ఆల ముడి షూట్టి
ఉడనే నీ తూదు పో ఎన్ర షొల్ అముదూట్టి ఉన్ ఎజ్హిల్ —– పారాట్టి
విడవంద అనుమంతన్ నాన్ ఎన్రు షీరాట్టి వివరం షొల్ల ఉయిర్ కొణ్డిరుక్కిరాళ్ షీమాట్టి
దిడమా లక్శ్మణన్ షైద పర్ణషాలై వీట్టిల్ దేవాది దేవా ఉన్ తిరువాజ్హితనిక్-కాట్టి
(కణ్డేన్)
Pallavi
kaNDEn kaNDEn sItaiyaik-kaNDEn rAghavA
Anupallavi
aNDarung-kANAda lankApurattilE aravinda vEdAvait-taravanda mAtAvai
(kaNDEn)
Charanams
1.kAvi vizhigaLil un uruvELi minnak-kanivAi tanilE un tirunAmamE panna
AvittuNaiyaip-pirinda maDa annam anAL nAn sholluvadenna
pUvait-tirishaDai nittam nittam shonna buddhi vazhiyE tan budhi nilai mannap-
pAvi arakkiyar kAval shiraidunnap-panju paDinda pazhan-citram enna
(kaNDEn)
2.panikkAla vArijam pOla nirangUship-paghal oru
yugamAgak-kazhittALE pirayAshi
ninaittangE rAvaNan andAn varac-chIci nillaDA caNDLA enrEshi tanittuttan
uyirtanait-tAn viDa maharAji shArum pozhudu kANum samayamiduvE vAshiinit-
tAmadam sheyyal AghAdenriDar vIshi rAma rAma rAma rAma enredir pEshi
(kaNDEn)
3.aDal shErum vAliyai vAnulagilE kUTTi avaniyai sugrIvan Ala muDi shUTTi
uDanE nI tUdu pO enra shol amudUTTi un ezhil —– pArATTi
viDavanda anumantan nAn enru shIrATTi vivaram sholla uyir koNDirukkirAL shImATTi
diDamA lakSmaNan sheida parNashAlai vITTil dEvAdi dEvA un tiruvAzhitanik-kATTi
(kaNDEn)
I saw Sita. I saw the better half of Rama & the mother who can give everything in Lanka, the place even devas cannot visit (I guess “andar” means devas). Not sure what exactly the first two lines of caranam means but I’m guessing this: she is as pale as the snow in sadness. This part is beautiful: As Ravana entered the garden and came near her, she rebuked “chee chee.. stop right there” (its beautiful because the poet uses a non-poetic word chee in a poem to show how much Sita hated Ravana) pronounced as As she was going to kill herself not able to withstand the isolation, I stopped her by the words Rama Rama & Rama.
No comments yet.