పద్యం:
ఈ జగమందుఁ దా మనుజుఁ డెంత మహాత్మకుఁడైన దైవ మా
తేజము తప్పఁజూచునెడఁ ద్రిమ్మరి కోల్పడు నెట్లన న్మహా
రాజకుమారుఁడైన రఘురాముఁడు గాల్నడఁ గాయలాకులున్
భోజనమై తగన్వనికిఁ బోయి చరింపఁడె మున్ను భాస్కరా.
తాత్పర్యం:
మనుజుఁ డెంత గొప్పవడైననుఁ దైవగతి మాఱునప్పు డన్నిటినిఁ గోల్పోయి బేలయై తిరుగును.దశరథువంతవానికం గుమారుఁ డైన శ్రీరామచంద్రుడు అన్నిటిని విడిచి యడవిలో కూరలు కాయలు భుజించి తిరుగలేదా?
.
Poem:
I jagamamdhu dhaa manuju demtha mahaathmakuaodaina dhaiva maa
Thejamu thappaaojuchunedaao dhrimmari kolpadu netlana nmahaa
Raajakumaruaodaina raghuraamuaodu gaalnadaao gaayalaakulun
Bhojanamai thaganvanikiao boyi charimpaaode munnu bhaaskaraa.
Meaning:
O Lord! Even a great man, when befalls to ill fate, will become humble. Didn’t Rama, son of the great Dasaratha, have to live on fruits and roots in the forests during his exile?
.
I jagamaMdhuAO dhaa manujuAO deMtha mahaathmakuAOdaina dhaiva maa
thEjamu thappaAOjUchunedaAO dhrimmari kOlpadu netlana nmahaa
raajakumAruAOdaina raghuraamuAOdu gaalnadaAO gaayalaakulun
bhOjanamai thaganvanikiAO bOyi chariMpaAOde munnu bhaaskaraa.
.
No comments yet.