పద్యం:
పరహిత మైన కార్య మతిభారముతోడిదియైనఁ బూను స
త్పురుషుఁడు లోకముల్వొగడఁబూర్వమునందొకఱాల వర్షము
న్గురియఁగఁ జొచ్చినన గదిసి గొబ్బున గోజనరక్షణార్థమై
గిరి నొకకేల నెట్టనఁట కృష్ణుఁడు చత్రము భాస్కరా.
తాత్పర్యం:
సజ్జనుఁడు ఇతరుల మేలుకొఱకు ఎంతపనినైనను భారమని తలఁపకవహించి చేయును.పూర్వము కరుణామయుఁ డగు శ్రీకృష్ణుఁడు ఒక కొండను గొడుగువలె నెత్తి నిల్పి ఇంద్రునిచేఁ గురింపబడిన ఱాళ్ళవానకు జడిసి ప్రాణభీతి నొందిన గోవులను గోపాలురను గాపాడెనని విందుము గదా.
.
Poem:
Parahitha maina kaarya mathibhaaramuthodidhiyainaa boonu sa
thpurushuadu lokamulvogadaaboorvamunamdhokaraala varshamu
nguriyaagaa jochchinana gadhisi gobbuna gojanarakshanaarthamai
giri nokakeyla nettanaata krushnuadu chathramu bhaaskaraa.
Meaning:
O Lord! A virtuous man never thinks of the burden when helping the needy. Didn’t Krishna bear the weight of the hill, Govardhan, holding it like an umbrella, when the people of Gokul became shelterless in a storm?
.
parahitha maina kaarya mathibhaaramuthodidhiyainaa boonu sa
thpurushuadu lokamulvogadaaboorvamunamdhokaraala varshamu
nguriyaagaa jochchinana gadhisi gobbuna gojanarakshanaarthamai
giri nokakeyla nettanaata krushnuadu chathramu bhaaskaraa.
.
No comments yet.