Stotra: Sundara Kanda Pasuram
Verses: 3
Stuti: About Load Vishnu.
Language: Sankrit
Hide the Content
This Stotra was originally composed in Sanskrit. Other languages are for your convenience
चीररुं थिरल् अनुमान म कदली कदन्थेरी,
मुम्मदिल् नीली इलङ्गै पुक्कु कदिगविल्,
वाररुं मूलै मदवल् वैदेकी थानै कन्दु,
निन्नदियेन विन्नप्पं केत्तरुल्य.
अयोथि थान्निल् ऊर्,
इद वगयिल् येल्लियथोथु इनिथिरुक्क,
मल्लिगै म मलै कोन्दन्ग कर्थथुवुं,
कलक्किय मा मनिथिनन्य, ककेयी वरं वेन्द,
मलक्किना म मनिथिनन्य,
मन्नवनु मरथोज़्हिय,
कुल क्कुमर कदुरै पो येन्द्रु विदि कोदुप्प,
इलक्कुमनन थानोदु सुन्गु येकियथुं.
गङ्गै थान्निल् कूरनिन्थ वेल वल्वन गुहानोदु,
चीरनिन्थ थोज़्हमै कोन्दथुवुं,
चिथिर कूदथिरुप्प भरथ नंबी पनिथन्थुवुं,
चिरु काकै मूलै थेन्द, अनैथुलगुं थिरिण्डु ओदि,
विथगने राम निन अभयमेन्न,
अथिरमे अधन कन्नी अरुथथुवुं,
पोन ओथ मन ओन्द्रु पुगुण्डु इनिथु विलयदा,
निन अन्बिन वज़्हि निन्द्रु चिलि पिदिथु यें पिरान येग,
पिन्ने अङ्गु इलक्कुमनन पिरिन्धधुवुं,
अयोथियर कोन उरिथ अदयलं,
ईथु अवन कै मोधिरं येन्द्रु,
अदयलं थेरिन्धु उरैक्क,
मलर कुज़्हलाल् चीथयुं,
विल इरुत्हन मोधिरं कन्दु,
अनुमान अदयलं ओक्कुं येन्द्रु,
उचि मेल विथु उगक्क,
थिरल् विलन्गु मरुथियुं,
इलन्गयर कोमन कदिक्कवै इरुथु,
कदल मक्कलुं चुथमुं कोन्द्रु,
कादि इलङ्गै मलक्का येरिथु,
अरक्कर कोन चिनमज़्हिथु, मीन्दुं अन्बिनाल्,
अयोथियर कोन थलार पुरयुं आदि इनि पानीय चेन्द्रान.
.
చీరరుం తీరాల్ అనుమాన మా కదలి కదంతేరి,
ముమ్మదిల్ నీలి ఇలంగై పుక్కు కదిగావిల్,
వారరుం ములై మదవాల్ వైదేకి తానై కందు,
నిన్నదిఎన్ విన్నప్పం కేత్తరులి.
అయోతి తన్నిల్ ఊర,
ఇద వగయిల్ ఎల్లియతోతు ఇనితిరుక్క,
మల్లిగై మా మలై కొండంగ్ కర్తతువుం,
కలక్కియ మా మనితినని, కకేయి వరం వెండ,
మలక్కిన మా మనితినని,
మన్నవను మరతోజ్హియ,
కుల కుమార కడురై పో ఎందరు విడి కొడుప్ప,
ఇలాక్కుమనన్ తనోడు శుంగు ఎకియతుం.
గంగై తన్నిల్ కూరనింత వెల్ వల్వన్ గుహనోడు,
చీరనింత తోజ్హమై కొండతువుం,
చితిర్ కూడతిరుప్ప భారత నంబి పనితంతువుం,
చిరు కాకి ములై తెండ, అనైతులగుం తిరిండు ఒడి,
వితగానే రామ నిన్ అభాయమేన్న,
అతిరమే అదం కన్నై అరుతతువుం,
పోన్ ఒత మాన్ ఒండ్రు పుగుందు ఇనితు విలయాడ,
నిన్ అన్బిన్ వజ్హి నిందరు చిలి పీడితు ఏం పిరాన్ ఎగా,
పిన్నె అంగు ఇలాక్కుమనన్ పిరింధదువుం,
అయోతియర్ కోన్ ఉరిత అడయలం,
ఈతు అవన్ కై మోదిరం ఎందరు,
అడయలం తెరిందు ఉరిక్క,
మలర్ కుజ్హలాల్ చీతయుం,
విల్ ఇరుతాన్ మోదిరం కందు,
అనుమాన అడయలం ఒక్కుం ఎందరు,
ఉచి మేల్ వైతు ఉగాక్క,
తీరాల్ విలంగు మరుతియుం,
ఇలాంగాయర్ కామన్ కదిక్కవై ఇరుతూ,
కదల మక్కలుం చుతముం కొందరు,
కాడి ఇలంగై మలక్క ఎరితు,
అరక్కర్ కోన్ చినమజ్హితు, మీండుం అంబినాల్,
అయోతియర్ కోన్ తలర్ పురయుం అది ఇని పనియ చెంద్రాన్.
.
சீராரும் திரள் அனுமன் ம கடலை கடந்தேறி,
மும்மதில் நீலி இலங்கை புக்கு கடிகவில்,
வாராரும் முளை மடவாள் வைதேகி தனை கண்டு,
நின்னடியேன் விண்ணப்பம் கேட்டருளி.
அயோத்தி தன்னில் ஊர்,
இட வகையில் எல்லியதொது இனித்திருக்க,
மல்லிகை ம மலை கொண்டங் கர்ததுவும்,
கலக்கிய மா மனிதினனி, கைகேயி வரம் வேண்ட,
மலக்கின ம மனிதினனி,
மன்னவனு மரதொழிய,
குல குமார காடுறை போ என்று விடை கொடுப்ப,
இலக்குமணன் தனோடு சுங்கு எகியதும்.
கங்கை தன்னில் கூரணிந்த வேல் வளவன் குஹனோடு,
சீரணிந்த தோழமை கொண்டதுவும்,
சிதிர் கூடதிருப்ப பாரத நம்பி பணிதந்துவும்,
சிறு காக்கை முளை தெண்ட, அனைத்துலகும் திரிந்து ஓடி,
வித்தகனே ராம நின் அபாயமென்ன,
ஆத்திரமே அதன் கண்ணை அறுத்ததுவும்,
பொன் ஓத மண் ஒன்று புகுந்து இனிது விளையாட,
நின் அன்பின் வழி நின்று சிலை பிடித்து எம் பிரான் ஏக,
பின்னே அங்கு இலக்குமணன் பிரிந்ததுவும்,
அயோத்தியர் கொண் உரைத்த அடையாளம்,
ஈது அவன் கை மோதிரம் என்று,
அடையாளம் தெரிந்து உரைக்க,
மலர் குழலாள் சீதையும்,
வில் இருதான் மோதிரம் கண்டு,
அனுமன் அடையாளம் ஒக்கும் என்று,
உச்சி மேல் வைத்து உகக்க,
திரள் விலங்கு மாருதியும்,
இலங்கையர் கோமான் கடிக்கவை இறுதி,
கடல் மக்களும் சுத்தமும் கொன்று,
கடி இலங்கை மலைக்க எரித்து,
அரக்கர் கொண் சினமழித்து, மீண்டும் அன்பினால்,
அயோத்தியர் கொண் தளர் புரையும் அடி இணை பணிய சென்றான்.
.
Cheerarum thiral anuman ma kadalai kadantheri,
Mummadil neeli ilangai pukku kadigavil,
Vaararum mulai madaval Vaideki thanai kandu,
Ninnadiyen vinnappam kettarulay.
Ayothi thannil oor,
Ida vagayil yelliyathothu inithirukka,
Malligai ma malai kondang karthathuvum,
Kalakkiya maa manithinanay, kakeyi varam venda,
Malakkina ma manithinanay,
Mannavanu marathozhiya,
Kula kkumara kadurai po yendru vidai koduppa,
Ilakkumanan thanodu sungu yekiyathum.
Gangai thannil kooranintha vel valvan guhanodu,
Cheeranintha thozhamai kondathuvum,
Chithir koodathiruppa Bharatha nambi panithanthuvum,
Chiru kaakai mulai thenda, anaithulagum thirindu odi,
Vithagane Rama nin abhayamenna,
Athirame adhan kannai aruthathuvum,
Pon otha man ondru pugundu inithu vilayada,
Nin anbin vazhi nindru chilai pidithu yem piraan yega,
Pinne angu ilakkumanan pirindhadhuvum,
Ayothiyar kon uraitha adayalam,
Eethu avan kai modhiram yendru,
Adayalam therindhu uraikka,
Malar kuzhalaal cheethayum,
Vil iruthan modhiram kandu,
Anuman adayalam okkum yendru,
Uchi mel vaithu ugakka,
Thiral vilangu maruthiyum,
Ilangayar koman kadikkavai iruthu,
Kadal makkalum chuthamum kondru,
Kadi ilangai malakka yerithu,
Arakkar kon chinamazhithu, meendum anbinaal,
Ayothiyar kon thalar purayum adi inai paniya chendraan.
.
The Hanuman who was efficient and able,
Crossed the sea and reached the shores,
And entered Lanka which is three walls long,
And went inside a garden and saw,
The pretty Vaidehi who has pretty breasts,
And told her “please hear my submission.”
In the city of Ayodhya,
When everything was happy and sweet,
Kaikeyi bedecked in mountains of jasmine garlands,
With a greatly confused mind asked for boons,
And the king with sad and dejected mind.
Bid farewell to the heir of family and asked him to go to forest,
And when he along with Lakshmana went there,
And struck friendship with Guha who had a sharp spear,
And when in Chithra koota, Bharatha came and saluted him,
And when the little crow touched your breast and wandered all over the world,
And cried “Oh Lord Rama, please protect me”,
And he using the arrow took out one of its eyes,
And when a golden deer entered there and played,
And due to love for you, the lord armed with bow chased it,
And then Lakshmana also followed him.
And then saying that this is the sign given by king of Ayodhya,
And then when he gave the ring and said, this is his ring,
Please recognize this sign and talk to me,
And then Sita with hair bedecked with flowers,
Seeing the ring of the one who broke the bow,
And recognized that the sign given by Hanuman as genuine,
Kept the ring on her head and became happy,
And then Hanuman who was very intelligent,
Came away from the garden of the king of Lanka,
And killed his relatives and loving kids,
And then burned the town of Lanka,
And destroying the anger of the king of Rakshasas,
And then due to his love and devotion,
Went back to worship the feet of the king of Ayodhya.
.
No comments yet.